Levi's® Skateboarding - Val Bauer

Dit seizoen laten we ons inspireren door de Stonemasters, een groep bergbeklimmers uit Californië die de sport naar nieuwe hoogtes tilde. Met hun stijl en attitude hebben ze de basis gelegd voor het moderne bergbeklimmen.

Wij spraken met Val Bauer van het Levi's®-skateteam over het leven in Parijs en zijn grootste inspiratiebronnen. Lees het nu.

Het gaat heel goed met me. We zijn in Los Angeles en het is 20 graden buiten. Er zijn heel veel goede plekken en het team is in topvorm. Vandaag heb ik echt niks te klagen.

Ja, toen ik 17 was ging ik op mezelf wonen en ik werkte toen bij de skatewinkel Zeropolis. Toen ik 18 was, begon ik aan een Master in marketing en communicatie en dat heeft vier jaar geduurd. Rond die tijd begon ik ook mee te gaan op skatereisjes met het Franse Vans-team. Ik had een hele fijne regeling met de school. Nadat ik aan de directeur had uitgelegd dat ik van skaten mijn beroep wilde maken, kreeg ik toestemming om vrij te nemen van school voor skatereizen, behalve tijdens examens. De manager van het team hoefde dan alleen maar voor iedere reis een e-mail naar mijn directeur te sturen.

Na mijn afstuderen heb ik ongeveer twee jaar fulltime in de skatewinkel gewerkt. Ik kreeg ook wat betaald voor het skaten en had dus steeds meer budget om te reizen. De eigenaar wilde me graag de vrijheid geven om te reizen, maar hij had me ook echt nodig in de winkel, want zijn familie woonde in Parijs. Het werd te ingewikkeld om het werk in de winkel te combineren met reizen en toen heb ik besloten om te stoppen met werken. Toen heb ik mijn huidige vriendin ontmoet. Zij komt uit Parijs en dat was dus mijn motivatie om daarnaartoe te verhuizen. Ik bezocht haar in Parijs tussen de reizen door en binnen zes maanden voelde ik me er helemaal thuis. Het ging echt snel.

De situatie met mijn vriendin, ik ben dol op onze woonplek en ik ben ook bevriend met veel van haar vrienden. Parijs is mijn favoriete stad om te skaten, dus het is wel logisch voor mij dat ik er woon. Het is nu gewoon mijn thuis en ik kan me niet meer voorstellen dat ik ergens anders zou wonen.

Absoluut Le Dôme. Vooral de bloembakken zijn echt leuk om over te skaten. Ik vind het ook fijn om daar te filmen. Enkele van mijn vrienden zetten me weleens in de zeik omdat ik er echt door geobsedeerd raakte, ik wilde alleen nog daarnaartoe gaan en nieuwe tricks uitproberen op die dingen. Ik was er verslaafd aan.

Remy (Taveira), Joseph (Biais), Lilian (Fev), Yes Clem (Clement Bossard), Clement Vanpeperstraete, Marca (Barbier), Edouard (Depaz), Willy (Maine), Nico (Gisonno) en nog een paar mensen van Cinquieme Terrasse, Oscar (Candon) ook, Alex Pires, Elliot (Bonnabel) en Romain (Batard). Het Giddy-team eigenlijk, met nog een paar mensen erbij.

Mijn favoriet is Nico. Hij is een jonge gast die voor Vans skatet in Frankrijk.

Toen ik ongeveer 14 was, was Pissdrunx echt heel populair waar ik woonde. Dus die jongens waren mijn favoriete skaters toen ik heel jong was. We kalkten hun namen met Tipp-Ex op onze skateboards. Ik ben ook weg van Lucas (Puig) sinds ik al heel jong was, want de eerste skatevideo die ik had was die van Cliché, Bon Appetit. Door die video was ik echt fan van Charles Collet en Lucas Puig.

Bon Appetit. Ik heb ook de video’s Time to Shine en First Love van Transworld keer op keer gezien.

Zoals ik al eerder heb gezegd, als ik iets leuk vind, dan raak ik er echt helemaal geobsedeerd door. Ik kom uit een klein dorpje, dus ik joeg dat idee van geld verdienen met skaten achterna. Ik klampte me eraan vast, dat was het enige wat ik wilde doen. Dus op een gegeven moment bedacht ik me: “Ik moet uitvissen hoe ik die reisjes kan maken. Ik wil foto’s en films maken.” Het voelde voor mij vrij natuurlijk aan om mensen gewoon een sms’je te sturen. Ik vond het niet vreemd om dat te doen, want voor mijn gevoel was het niet verkeerd om zo gemotiveerd te zijn om te skaten. Later kwam ik er pas achter dat het in de grote steden anders werkt: je komt mensen tegen als je aan skateboardprojecten werkt of als je in die industrie werkt en dat is veel natuurlijker. Maar toentertijd zat ik achter de fotografen aan en probeerde ik zoveel mogelijk foto’s te maken, ook al klinkt het een beetje belachelijk. Maar ik schaam me nergens voor, want ik was nog jong en ik had een doel voor ogen.

Ik breng de meeste tijd door met Edouard en Lilian. Dat zijn echt goede vrienden van me, dus ik moet hen wel kiezen. Maar de sfeer in het hele team is altijd heel fijn als we op reis zijn. Ik was hiervoor nooit zo vaak met Britten op reis geweest, dus het was leuk om dat te ontdekken toen ik met Charlie (Munro) op reis was. Ik heb het gevoel dat de Britten anders zijn dan de andere Europeanen. Ik kan het niet echt uitleggen.

De leukste reis was Berlijn. Dat was voor een evenement georganiseerd in Kopenhagen, Berlijn en Amsterdam (CPH Open), dus er was heel veel te doen. We zaten op een hele leuke plek en het was heerlijk om in de zomer door Berlijn te fietsen.

Ik ben van de Baggy Jeans.

Zeker weten. Toen was het een oversized 501.

Mijn vader en moeder aan het tuineren in 501. Mijn moeder droeg vaak 501. Ik herinner me dat ze me ooit verteld heeft dat ze van haar eerste loon haar eerste gloednieuwe 501 gekocht heeft. Toen ik 9 of 10 jaar was, vroeg ik haar om een Levi's voor mij te kopen, maar die hadden ze niet in mijn maat. Toen ze die gedraaide jeans uitbrachten (Engineered), kocht mijn moeder er een voor haarzelf en ik heb haar toen echt gesmeekt om er eentje voor mij te vinden. Ze waren verkrijgbaar in damesmaten, dus ze heeft een superkleine damesmaat voor mij gekocht en dat was een hele tijd mijn favoriete broek. Mijn moeder was dol op vlooienmarkten, dus dan ging ik met haar mee en dan verdiende ik een beetje geld door oud speelgoed te verkopen en daar kocht ik dan kleding van, waaronder 501.

We zijn nu in Parijs bezig met een project voor Vans, dus ik probeer eerst daar zoveel mogelijk clips voor te doen. En ik probeer ook wat dingetjes voor Rassvet af te ronden. Verder weet ik het niet. Ik probeer niet om op lange termijn dingen in te plannen. Ik ben allang blij dat ik weer kan reizen. Het voelt echt fijn om in Los Angeles te zijn. Ik was bijna vergeten hoe leuk het is om te reizen nadat ik het bijna een heel jaar niet meer gedaan heb. Je raakt gewend aan die comfortzone, maar het voelt wel goed om daar weer eens uit te zijn. Vooral ook omdat ik al meer dan zes maanden bezig ben met filmen voor hetzelfde project in Parijs en ik een beetje gek werd om steeds weer naar dezelfde plekken terug te gaan. Het voelt goed om weer eens iets anders te zien. Ik had wel behoefte aan wat frisse lucht.