In onze nieuwste interviewserie laten we je kennismaken met de mensen die ons het meest inspireren: creatievelingen, educatievelingen, activisten, gemeenschapsleiders en de alledaagse supermensen die ons scherp houden. We geven je een inkijkje in hun dagelijkse levens, thuishavens en werkruimtes. We hebben het over motivatie en inspiratie, en natuurlijk alles dat met stijl te maken heeft.
Maak kennis met ABIR, een in Marokko geboren, in Virginia opgegroeide en in New York gevestigde zangeres met een zang- (en mode-)stijl van haarzelf—en onze maandelijkse muze van februari. Toen we ABIR spraken was dit een jaar na de release van haar EP, HEAT, en ze was volop bezig met het maken van haar eerste veelgevraagde album, dat deze lente moet uitkomen. Als er één ding is dat we kunnen verwachten van de lyrische compilatie, dan is het een uiting van passie die lijkt op, zo niet krachtiger is dan, wat we op de interviewdag door het computerscherm voelden. Een ijver om het leven te ervaren, te ontdekken en te verheerlijken door middel van muziek.
Lees verder om meer te weten te komen over ABIR in haar eigen woorden.
Ik kwam uit Marokko. Ik groeide op in de VS. Ik heb die kernfundamenten van wie ik ben en wat mijn cultuur is en wat mijn religie is. Maar ik heb een ander perspectief.
Wanneer kwam je gezin naar de Verenigde Staten en hoe verliep die overgang voor jou?
Ik ben geboren in Fes en was ongeveer zes jaar oud toen mijn familie besloot naar de Verenigde Staten te verhuizen. We zijn het eerste jaar naar DC verhuisd. Toen we ons eenmaal hadden gevestigd, verhuisden we naar Arlington, Virginia - ik, mijn zussen, mijn moeder en vader - en ik heb daar bijna mijn hele leven doorgebracht.
In het begin sprak ik geen woord Engels. Niets. Ik sprak Frans, wat nu ironisch genoeg helemaal niet meer zo is. Het heeft een paar jaar geduurd, maar ik leerde Engels, maakte vrienden en kwam er stap voor stap verder mee. Ik ging naar school in Virginia. Ik studeerde in Virginia. Pas in mijn laatste studiejaar besloot ik het merendeel van mijn lessen online te volgen en een appartement in New York te huren. Ik heb het mijn ouders niet eens verteld. Ik deed het gewoon.
Op een dag besloot ik dat ik hier best goed in ben. Dus ging ik ervoor.
Hoe ben je in de muziek terechtgekomen?
Dat komt door mijn vader en ik vertel er graag over. Mijn vader had een limousinebedrijf en zoveel albums - hij draaide ze elke keer in de auto als hij me van school ophaalde. Ik raakte zo verzonken in de muziek. Ik wou altijd zingen. Ik wou altijd dansen. Ik probeerde altijd om de artiesten die speelden na te bootsen. En op een dag besloot ik dat ik hier best goed in ben. Dus ging ik ervoor: elke gedachte in mijn hoofd als jong meisje was muziek, muziek, muziek, muziek. Ik deed mee aan talentenjachten. Ik zong, op provinciale beurzen, op basketbalwedstrijden, overal waar ze me lieten zingen.
Ik was altijd op zoek naar dat moment waarop ik mijn voorgevoel zou kunnen inzetten en zou weten hoe ik de muziek tot leven kon brengen zoals ik het in mijn hoofd hoor.
Je EP HEAT heeft duidelijke Noord-Afrikaanse invloeden. De beelden zijn ook opgenomen in Marokko. Waarom was het belangrijk voor je om die elementen op te nemen?
Het allereerste gesprek dat ik met mijn manager had toen we elkaar ontmoetten, ging over Marokko. Ik was altijd op zoek naar dat moment waarop ik mijn voorgevoel zou kunnen inzetten en zou weten hoe ik de muziek tot leven kon brengen zoals ik het in mijn hoofd hoor. En pas twee jaar geleden ben ik echt voor het project gegaan. Er was een lang proces nodig om uit te zoeken wie de juiste medewerkers zouden zijn om het tot leven te brengen, deze beelden tot bloei te brengen en me te helpen mijn verhaal te vertellen op een manier die alleen ik kan.
Ik voel me daarmee zo nauw verbonden omdat de meeste mensen - en als ik het meest zeg, bedoel ik de wereld - als ze aan de Arabische vrouw denken, niet denken aan sterke, mondige dromers. Ze beschouwen haar als onderdrukt en bedekt. Ze denken aan een Google-zoekresultaat voor afbeeldingen. Dat inspireerde me nog meer omdat ik zo'n uniek levensverhaal heb. Ik kwam uit Marokko. Ik groeide op in de VS. Ik heb die kernfundamenten van wie ik ben en wat mijn cultuur is en wat mijn religie is. Maar ik heb een ander perspectief. Ik geloof dat deze twee verschillende ervaringen hebben bijgedragen aan het vormen van de dromer in mij. Ik zag mezelf niet vertegenwoordigd in de muziekwereld, dus bewandelde ik mijn eigen weg en ik hoop dat het anderen helpt dat ook te doen. Geloof dat de wereld voor je klaar staat.
Hoe je je kleedt zegt veel meer over jezelf dan hoe je eruitziet of welk gezicht je trekt.
Hoe blijf je verbonden met je Marokkaanse roots als je in de Verenigde Staten woont?
Het is grappig omdat ik me als kind nooit alleen voelde. Thuis waren we altijd op de een of andere manier verbonden. Of ik nu in de zomer naar Marokko ging of dat ik de hele tijd met familieleden sprak; moeder kookte in het huis en vader speelde muziek uit ons land. Ze vierden al onze tradities en zorgden ervoor dat onze cultuur gevierd werd bij ons thuis.
Ik voelde me nooit ver weg totdat ik 18 was, toen ik met mijn moeder terugging naar Marokko. Het was waarschijnlijk de vijfde reis die ik heb gemaakt sinds we vertrokken en het was gewoon ... anders. Ik denk dat ik eindelijk merkte dat ik een heel andere ervaring had kunnen hebben. Ik ben dankbaar voor het leven dat ik heb, maar vroeg me ook voor het eerst af wat ik had gemist.
Het is fijn om nu, op 26-jarige leeftijd, terug te kunnen gaan en te weten dat ik al die jaren van mijn leven over heb, als God het wil, om door te gaan met het verkennen van deze plek die ik thuis noem. Ik wil alles weten over de plaats waar ik ben geboren. Ik wil meer weten over mijn cultuur, mijn mensen, de muziek, het eten. Ik wil blijven leren over de geschiedenis. Ik ben altijd aan het graven om meer over mezelf te weten te komen, want door meer over mezelf te ontdekken, leer ik zoveel over mijn land, mijn cultuur en zelfs mijn religie.
Hoe beïnvloeden je verschillende identiteiten en achtergronden jouw stijl?
Ik heb het gevoel dat New York absoluut de basis is achter mijn stijl. In New York heeft iedereen zijn eigen unieke ding. Ik herinner me dat ik thuiskwam na een jaar in New York te hebben gewoond, en ik kwam terug met een heel andere kledingkast. Mijn moeder had zoiets van, wat heb je aan?! Maar in New York loop je door de straten en vinden mensen dat dus mode! Snap je? Dus toen ik naar New York kwam, leerde ik mijn stijl kennen en begreep ik wat ik graag draag, hoe ik me voel als ik iets draag dat comfortabel of sexy is. Omdat hoe je je kleedt, veel meer over jezelf zegt dan hoe je eruitziet of welk gezicht je trekt. En nu, in deze tijd van mijn leven, probeer ik altijd iets te dragen waardoor ik me super zelfverzekerd voel.
?fmt=jpeg&qlt=70&resMode=sharp2&fit=crop,1&op_usm=0.6,0.6,8&wid=1680&hei=2100)
Er is niet één bepaalde muze. Het verandert altijd weer, met de dag. Of misschien is het mijn verbeelding.
Wie of wat is je grootste muze?
Oh, zo veel. Ik zou iemand kunnen ontmoeten, iemand kunnen zien. Ik ken ze niet per se, heb niet per se een gesprek met ze gehad. Ik respecteer gewoon echt hoe die persoon zichzelf draagt. Ik zou zomaar iemand kunnen tegenkomen in een supermarkt in Iowa en dan vind ik het leuk hoe ze die doos met ontbijtgranen oppakken, dat ze dat deden met overtuiging. Er is niet één bepaalde muze. Het verandert altijd weer, met de dag. Of misschien is het mijn verbeelding.